Szmul Zygielbojm (1895 – 1943) był działaczem politycznym związanym z socjalistyczną partią Bund; od lutego 1942 r. pełnił funkcję członka Rady Narodowej przy rządzie Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie w Londynie. Jako członek Rady informował świat o tragicznym losie polskich Żydów pod niemiecką okupacją. Wobec klęski powstania w getcie warszawskim, a przede wszystkim na znak protestu przeciwko obojętności świata wobec Zagłady Żydów, w nocy z 11 na 12 maja 1943 r. popełnił samobójstwo.
W skierowanym do prezydenta RP Władysława Raczkiewicza i prezesa Rady Ministrów gen. Władysława Sikorskiego, pisał:
[…] Milczeć nie mogę i żyć nie mogę, gdy giną resztki ludu żydowskiego w Polsce, którego reprezentantem jestem. Towarzysze moi w getcie warszawskim zginęli z bronią w ręku, w ostatnim porywie bohaterskim. Nie było mi dane zginąć tak jak oni, razem z nimi. Ale należę do nich, do ich grobów masowych. Przez śmierć swoją pragnę wyrazić najgłębszy protest przeciwko bezczynności, z jaką świat przypatruje się i pozwala lud żydowski wytępić. […] Żegnam wszystkich i wszystko, co mi było drogie i co kochałem. S. Zygielbojm
Mówi Zuzanna Benesz-Goldfinger z Żydowskiego Instytutu Historycznego:
Napisz komentarz
Komentarze